بری بوهم (بوهم، 1988) یک چارچوب فرآیند نرم افزاری مبتنی بر ریسک (مدل مارپیچی) را پیشنهاد کرد که مدیریت ریسک و توسعه تدریجی را یکپارچه می‌کند. فرآیند نرم‌افزار به‌عنوان یک مارپیچ نشان داده می‌شود تا دنباله‌ای از فعالیت‌ها با مقداری عقب گرد از یک فعالیت به فعالیت دیگر. هر حلقه در مارپیچ یک مرحله از فرآیند نرم افزار را نشان می‌دهد. بنابراین، داخلی ترین حلقه ممکن است با امکان سنجی سیستم، حلقه بعدی با تعریف نیازمندی ها، حلقه بعدی با طراحی سیستم و غیره مرتبط باشد. مدل مارپیچی اجتناب از تغییر را با تحمل تغییر ترکیب می کند. فرض می‌کند که تغییرات در نتیجه ریسک‌های پروژه است و شامل فعالیت‌های مدیریت ریسک صریح برای کاهش این ریسک‌ها می‌شود.